Η Οξυά είναι ένα από τα γνησιότερα χωρία της Ελλάδος, οι κάτοικοι της αμιγείς και διατηρούν το γνήσιο Ελληνικό στοιχείο, άνθρωποι καλόκαρδοι, φιλήσυχοι, φιλόξενοι, εργατικοί. Αγαπούν τον τόπο τους και φροντίζουν να συνδέονται μ’ αυτόν. Οι οξυώτες σήμερα είναι διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη της Ελλάδας καθώς και του Εξωτερικού, με μεγαλύτερο όγκο του πληθυσμού να διαμένει σήμερα στην Αθήνα και την Νέα Αγχίαλο Βόλου.

Η ιστορία και η παράδοση ενός τόπου σε όλες τις περιόδους του βαραίνουν πάνω στις επόμενες γενεές, σίγουρα αποφασιστικά ανεκπαίδευτα. Με τις δύο αυτές έννοιες ο σύγχρονος οξυώτης διεισδύει βαθιά σ το παρελθόν, αντλεί πληροφορίες για τα έργα των προγόνων του κρίνει τα γεγονότα τα πρόσωπα και τα
πράγματα, διδάσκεται από αυτά και βιώνοντας τα, τα αναπλάθει στο ρυθμό της καθημερινής του ζωής και αφού τα εμπλουτίσει με νέα στοιχεία δημιουργεί το σήμερα.

Από αυτά τα βουνά με τις ατελείωτες κορυφογραμμές τη λεβεντιά και τη σπάνια θέα τα δάση που ο φιλτραρισμένος από οξυές, έλατα και μυρωμένος από το ρετσίνι αέρα τις Βρύσες με τα κρυστάλλινα και κρύα νερά τους ξεπηδά το αναρρίπισμα της ψυχής καθώς αφουγκράζεστε τους άναρθρους φθόγγους της γης και τους αντίλαλους . Τα αγνά και ανόθευτα προϊόντα του, η ανοιχτή καρδιά και η απλότητα των ανθρώπων του είναι τα μόνα πλούτη που μπορεί να μας χαρίσει αυτός ο τόπος που γεννηθήκαμε. Είναι αρκετά νομίζω για να τον αγαπήσουμε και να τον αξιοποιήσουμε κάτι που προϋποθέτει ασφαλώς και την έμπρακτη συνδρομή της πολιτείας. Γιατί από ότι βλέπουμε μέχρι σήμερα η Οξυά δυστυχώς αγαπιέται και στηρίζεται μόνο από τα παιδιά της.